کاربرد آینده پژوهی در برنامهریزی و مدیریت توسعه شهری (نمونه موردی: شهر بندرعباس)

نگاه به آینده و ترسیم چشم انداز توسعه شهری، همواره از جمله مسائل پیشروی برنامه ریزان و مدیران شهری بوده است. در جهان پر تلاطم معاصر با پیشرفت علم و فناوری، تغییرات در سطوح جهانی به سرعت به وقوع می پیوندند و نیازمند به طرح و برنامه راهبردی در فرآیند جهانی شدن به ویژه در کشورهای درحال توسعه می باشد. از این رو جوامع شهری نیاز به تفکری استراتژیک و آینده نگر مانند آینده پژوهی در سیستم برنامه ریزی و مدیریت خود به منظور توسعه و تحول شهرها دارند. شهر بندرعباس در سال های اخیر با توجه به اقتصاد در حال گذار خود و مهاجرت های بی رویه با مشکلات خاصی مواجه می باشد و کاربرد آینده پژوهی در مطالعات استراتژیک توسعه شهری آن ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش، بررسی وضعیت شهر بندرعباس و مشارکت بهره وران شهری در انتخاب مهم ترین پیشران های توسع? شهر در آینده و ترسیم چشم انداز آتی آن با استفاده سناریوپردازی در آینده پژوهی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و پایش محیطی در سطح شهر است و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای spss، lisrel، micmac و تکنیک cib که مرتبط با سناریو در آینده پژوهی می باشد انجام گرفته است. توجه به نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته نشان می دهد که نقش مشارکتی شهروندان در چشم انداز توسعه شهری بندرعباس معنادار ارزیابی می شود و مهم ترین عوامل توسعه شهری به ترتیب اولویت تأثیرگذاری مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیستی می باشد و سناریوهایی مطلوب و محتمل توسعه آتی شهر و پیشران های انتخابی آنان می تواند در روند توسعه راهگشای برخی مشکلات برنامه ریزی و مدیریت شهری بندرعباس باشد و زمینه را برای چشم انداز مطلوب توسعه آیند? شهر بندرعباس هموار نماید.